Campione! Matsurowanu Kamigami to Kamigoroshi no Maou

خوب من باید بگویم این یک نوع دست کم گرفته شده است. داستان تا حدودی شبیه به Strike the Blood است. اما نه به اندازه دلتنگی. این چیزی است که من در مورد آن دوست دارم. انیمیشن:7/10 داستان: Pretty Rushed. تعداد زیادی قطعه گم شده 5/10 Action:7/10 Harem:9/10. (من واقعاً دختر اصلی را دوست دارم) Ecchi: اکچی دارد اما نه آنقدرها وحشیانه. شخصیت اصلی: معمولی بی خبر. عاشقانه: 8.5/10 کمدی: چندان خنده دار نیست. بنابراین، اگر به ساعت های عاشقانه، حرمسرا و ایچی علاقه مند هستید، بله. (من فکر می کردم این یک انیمه عاشقانه از شورت های یوتیوب است. اما تمرکز اصلی روی اکشن و داستان است (این بد است). آنها به نوعی داستان قدیمی را به هم می ریزند تا یک داستان جدید بسازند)

Campione نمایش جالبی است، از نظر داستان به سطح عادلانه‌ای می‌رسد که اهمیتی نمی‌دهد خودش را عمیقاً بررسی کند. و شاید از قلمرو عاشقانه حرم اکچی که در آن زندگی می‌کند این انتظار باشد که آنقدر جدی گرفته نشود. متأسفانه توقعات اولیه خود را خیلی بالا می‌برد و تا حدودی شما را فریب می‌دهد که فکر کنید بیشتر از آنچه واقعاً انجام می‌دهد انجام خواهد داد. بیایید با طرح داستان و روایت داستان شروع کنیم: نوشتن آنقدرها هم زیاد نیست. به طور کلی یک سفر قهرمان کلیشه ای رایج است. تنها وجه تمایز اصلی در بیشتر نمایش (به غیر از ساخت حرمسرا) است که او واقعاً نمی‌خواهد خاص باشد و در مورد منتخب بودن آنقدر سختگیرانه رفتار کند، اما متأسفانه این باعث می‌شود که قهرمان اصلی در کارهای زیادی ناتوان باشد. توسعه شخصیت. ما اساساً انتظار داریم که او قبلاً از نظر شخصیتی کامل باشد و هیچ چیز واقعاً او را دوباره تعریف نمی کند. او از چه کسی شروع می کند بیشتر چیزی است که در آن باقی خواهد ماند. اگر با یک روایت اکشن تا حدی شیک و توسعه کمی خوب هستید، آماده باشید، زیرا جدا از ecchi، این بیشتر چیزی است که به دست می آورید و چیزهای زیادی وجود ندارد. برای هنر: برای این نوع نمایش خوب است، من آن را به‌عنوان آنقدر خاص تحسین نمی‌کنم، اما پس از آن در بیشتر موارد چشم‌انداز زیادی به هنر ندارم، بنابراین نظرات من را در مورد این هنر با دقت در نظر بگیرید. از نمک برای صدا: موسیقی متن خوب است، به خوبی مطابقت دارد و با اکشن و روایت در تضاد نیست، اگرچه چیزی در مورد آن ظاهر نمی شود، به غیر از این که هیچ چیز به اندازه صداهای نمایش نامناسب نیست، همه آنقدر خوب کار می کند که غوطه ور شود. شما. کنار شخصیت ها: این احتمالاً بزرگترین ناامیدی است. انتظار همیشگی من از داستانی که با شخصیت قهرمان حرمسرا می گنجد این است که دخترها یا جالب باشند، یا عمیق باشند یا به خوبی توسعه یافته باشند. (اگر نه خود قهرمان داستان) این معمولاً نان و نان اکثر داستان های حرمسرا است که خود را به عنوان روایت های منسجم واقعی نشان می دهند. نکته تاسف بار در مورد Campione این است که این کار را انجام نمی دهد. در پایان داستان عمدتاً چهار دختر در حرمسرا حضور دارند: دختر اصلی آشکاری است که ما در چند دقیقه اول با او ملاقات می کنیم و تمام مدت آن را می چسبانیم. چیز زیادی در مورد او جالب نیست. در ابتدا، بر اساس نحوه معرفی او و تعاملات اولیه با قهرمان داستان، به این فکر می کردم که او بلافاصله عاشق او نمی شود و مسیری را دنبال می کند تا احساسات خود را درک کند یا مانند آنچه نمایش ادامه داشت، یکی از آن کلاسیک ها. سندرم دختر اصلی نوع معامله این واقعاً اتفاقی نیست، او در عوض در قسمت اول به نوعی عاشق او می شود. (نه اینکه واقعاً بتوانم آن را ببینم حتی وقتی به من می گوید کجا، چگونه و چرا) با توجه به اتفاقی که در قسمت اول رخ داد، بلافاصله گیج شدم که چرا او تماماً قهرمان داستان بود، زیرا هیچ انتقالی به آن وجود ندارد، او اینطور ارائه شده است. بدون زمینه و دلیل (زمانی که در ابتدا در اپیزود اول به دلایل کلیشه ای واقعاً از دست او عصبانی بود) در نتیجه به نظر من بسیار آزاردهنده می شود، که کمکی نمی کند وقتی او نسبتاً از خود راضی عمل می کند و باعث می شود من شروع به آرزو کنم، حتی اندکی. ، که خاک بخورد و فروتن شود. او همچنین بعد از اپیزود اول اصلاً به عنوان یک شخصیت تکامل نمی‌یابد، و این بدتر می‌شود که انتظار می‌رود بدون هیچ سؤالی بپذیرید که او عاشق قهرمان اصلی است که به نظر من کاملا مشکوک بود و فکر می‌کردم او را عمیق‌تر کنم. . اما فایده ای نداشت. دختر بعدی تقریباً نیازی به پوشاندن ندارد زیرا کهن الگوی معمولی دختر خجالتی است، او دقیقاً در مورد آنچه می خواهد صحبت نمی کند و در این مورد هیچ یک نمی تواند آنقدر اکشن انجام دهد. در مورد او چیز زیادی برای گفتن وجود ندارد زیرا او فقط از کهن الگوی استاندارد دختر خجالتی پیروی می کند. در مورد او، او احتمالاً در کل نمایش در مقایسه با سایر دختران، واقعی‌ترین پیشرفت را به دست می‌آورد، اما متأسفانه این نوع توسعه کلیشه‌ای برای آن کهن‌الگو است، توسعه «کمی از پوسته بیرون آمدن» است. تنها ویژگی اصلی شخصیت خارج از کهن الگو، بد بودن او با فناوری است که به هر حال به عنوان یک شوخی دور ریختنی تلقی می شود و واقعاً ارزش ذکر ندارد. سومین دختری که ملاقات می کنیم به نظر من احتمالاً جالب ترین است زیرا حداقل شخصیت پیچیده و مشخص تری نسبت به بقیه دارد. او همچنین یک سرگرمی شخصی دارد که به طور مداوم در داستان تکرار می شود و می گوید در واقع عمیق ترین شخصیت است اگر از آن بهتر بهره برداری شود. او همچنین شخصیت بسیار خوبی را توسعه می‌دهد، تقریباً با دختر قبلی رقابت می‌کند، اما دلیلی که می‌گویم این یکی کمتر توسعه یافته است، بیشتر به دلیل شخصیت‌پردازی کوتاه‌مدت او در مقایسه و اینکه چقدر سریع شخصیت‌پردازی حل می‌شود. این که من شخصیت او را عمدتاً ساده لوحانه و به شدت وفادار تعریف می کنم، یکی از بزرگترین ویژگی های او این است که چگونه انگیزه های خود را به عنوان بخشی از حرمسرا درک نمی کند، که در همه اینها توسعه نیافته است، حداقل بعد از آن. نقطه ای که در آن احساسات نسبت به قهرمان داستان ایجاد می شود. Last Girl حتی تا چند قسمت آخر واقعاً ظاهر نمی شود و واقعاً به خوبی شخصیت پردازی نشده است. چیز زیادی برای توجه به او وجود ندارد و بخش خوبی از زمان نمایش او به ساختن او به عروسک یک آنتاگونیست اختصاص داده شده است. این تقریباً تمام چیزی است که در مورد او می توان گفت، او تغییر نمی کند. برای همه شخصیت‌های دیگری که می‌بینیم، نقش خود را به خوبی انجام می‌دهند، من از شخصیت‌های ثانویه انتظار پیشرفت چندانی ندارم و در بیشتر موارد اینطور عمل می‌کند، هیچ شخصیت برجسته واقعی از نظر توسعه وجود ندارد و ما انجام نمی‌دهیم. با بسیاری از آنها وقت نمی گیرم. در مورد لذت: من تماشای نمایش را تا آخر لذت بخش دیدم، اما حتی در آن زمان هم نمی توانم به آن نمره پایینی ندهم، زیرا به نظر می رسد انتظار دارم به آنچه که تماشا می کنید فکر نکنید و در عین حال سطح نسبتاً بالایی را ارائه دهید. بررسی موضوع اصلی آن، یعنی دسته ای از خدایان اساطیری و پیشینه و تاریخ آنها. (از جمله نحوه توسعه آنها) نمایش واقعاً انتظارات خود را با شخصیت هایش برآورده نمی کند، اما خود روایت بیشتر کارهایی را که انتظار دارید انجام می دهد، هرچند که شخصیت ها ناتمام مانده اند. به طور کلی، من از نمایش در حین تماشای آن لذت بردم، اما از شخصیت ها و عدم پیشرفت آنها در بیشتر موارد اذیت می شدم و انتظار داشتم زیاد فکر نکنم. این نوع نمایش ها حتی در شخصیت ها هم نیازی به پیچ و تاب زیادی ندارند، اما اگر قرار است عاشقانه مناسبی باشد (حتی به عنوان یک عاشقانه حرمسرا) واقعاً باید انتظار داشته باشید که عاشقانه طبیعی به نظر برسد یا ظاهری منطقی داشته باشد، این نمایش فقط به دلیل عمل و موضوع آن منحصر به فرد نیست. اگر با هیچ فانتزی اکشن عاشقانه فکری یا بدون تکامل شخصیت خوب هستید، این نمایش شما را تحت پوشش قرار می دهد، اما اگر واقعاً از ایجاد عاشقانه ها و دختران جالب حرمسرا لذت می برید، احتمالاً باید حرکت کنید.