Bakemono no Ko

داستان (9/10) داستان با رن، پسر 9 ساله‌ای شروع می‌شود که از خانه فرار می‌کند و موفق می‌شود وارد قلمرو جانوران شود. شناخته شده است که انسان ها "تاریکی" را در درون خود نگه می دارند که باعث می شود حیوانات به او چشم بدی بدهند. با این حال، یک جانور وجود دارد که هرگز اهمیت نداد که رن، که اکنون با نام کیووتا شناخته می شود، یک انسان است. آن جانور کوماتتسو، ارباب جدید اوست. با توجه به شخصیت خود، کوماتتسو چندان مورد پسند دیگران نیست، صرف نظر از اینکه سعی می کند خداوند شود. برای انجام این کار، کوماتتسو به یک شاگرد نیاز دارد و کیووتا تنها گزینه اوست، بنابراین آنها شروع به وابسته شدن به هم می‌کنند (به نحوی خوب). نشان داده شده است که تمرینات کیووتا برای هر دو طرف مفید است، بنابراین آنها آن را حفظ می کنند. در طول سال‌ها، می‌بینیم که آن‌ها تا حدودی روی یکدیگر تأثیر گذاشته‌اند. همچنین پیوندهای بیشتری وجود دارد که فیلم روی آنها تمرکز خواهد کرد، یکی دیگر از موارد بسیار مهم پیوند بین رن و کید است، دختری که رن در قلمرو انسانی ملاقات خواهد کرد. او طوری به رن کمک خواهد کرد که کوماتتسو نتوانست. چیزهای بیشتری در این مورد وجود دارد، اما من نمی خواهم چیزی را برای شما خراب کنم. داستان باعث می شود شما روی آن سرمایه گذاری کنید، من هیچ ثانیه ای را خسته کننده ندیدم. این می تواند کمی قابل پیش بینی باشد اما برای من مشکلی نبود. من طرفدار این جور داستان ها هستم و برای یک فیلم 2 ساعته 100 درصد ارزشش را دارد. من همچنین فکر می کنم "تاریکی درون انسان ها، نه جانوران" موضوع بسیار خوبی است که باید به آن فکر کرد. اغلب به ما انسان‌هایی نشان داده می‌شود که از جانوران می‌ترسند، اما در اینجا کاملاً برعکس است، حیوانات از انسان‌ها می‌ترسند (حتی اگر آن را زیاد نشان ندهند). با تمام اخلاقیاتی که ادعا می کنیم داریم، با تمام تفکراتی که به خود می بالیم، با تمام غروری که در مغز منطقی خود داریم، یک انسان دارای ویژگی های تاریک تر از هر هیولایی است. ما بر گونه‌های خود و دیگران، حتی خود زندگی، بدتر از سایر گونه‌ها تأثیر گذاشتیم. با این حال، یک چیز بود که من را کمی آزار داد: دوستی جیرومارو و کیووتا، به جیرومارو آموختند که انسان ها شرور هستند، چیزی که پدرش نیز برای مدتی نشان داده است که به آن اعتقاد دارد. جیرومارو فقط به قدرت اهمیت می داد، هنگامی که کیوتوآ کمی قوی تر شد، دوستانه تر شد و کیووتا او را بدون توجه به اقدامات گذشته اش که بیش از حد ایده آل گرایانه بود، به عنوان دوست پذیرفت. شخصیت ها (9/10) شخصیت‌ها تقریباً ثابت هستند، نه اینکه تغییر نمی‌کنند، بلکه آن‌ها این کار را به گونه‌ای انجام می‌دهند که هنوز طبیعی است، در عرض چند ماه به شدت تغییر نمی‌کنند، در طول سال‌ها تغییر می‌کنند. بازیگران اصلی تا حد زیادی به تصویر کشیده شده اند و باعث شدند که احساسات آنها را در سینه ام نیز احساس کنم. برخی از شخصیت‌ها می‌توانستند بیشتر مورد بررسی قرار گیرند، مانند Kaede، Ichirouhiko، Jiromaru و پدر رن، اما محدودیت زمانی این اجازه را نمی‌داد. هنر (10/10) جلوه‌های بصری ناامید نمی‌شوند، خودتان آن را خواهید دید، شخصیت‌ها به سبکی شبیه به انیمه‌ها یا حتی کارتون‌های قدیمی‌تر طراحی شده‌اند، اما سادگی آن‌ها فقط یک مزیت است، همچنین پس‌زمینه‌ها کار بسیار خوبی در انتقال فضا دارند. صدا (10/10) من دوبله این یکی را تماشا کردم، در حالی که معمولاً طرفدار ساب هستم، نمی توانم انکار کنم که این دوبله عالی بود.

"Bakemono no Ko" فیلمی جذاب است که شما را در دو دنیای به ظاهر متفاوت غرق می کند، اما ارتباط شگفت انگیزی بین آنها پیدا می کند. خلاصه داستان رن، پسری نه ساله، و کوماتتسو، شخصیتی باشکوه از قلمرو جانوران را دنبال می کند. هر دو شخصیت در جست‌وجوی چیزی هستند که در زندگی‌شان گم شده است و سرنوشت‌شان به شیوه‌های غیرمنتظره‌ای در هم تنیده می‌شود. انیمیشن فیلم به دلیل منحصر به فرد بودنش متمایز است و من را به یاد مفهوم «چیهیرو» می اندازد اما از منظری متفاوت بررسی شده است. داستان از ابتدا شما را در آغوش می‌گیرد و شما را در خیابان‌های پیچیده شیبویا غوطه‌ور می‌کند و سپس شما را به قلمروی جذاب از جانوران می‌برد. چیزی که واقعاً باعث درخشش «Bakemonono Ko» می‌شود، ارتباط بین دو قهرمان داستان است و اینکه چگونه در طول سال‌ها متوجه می‌شوند که اهداف فردی آنها بیش از آنچه تصور می‌کردند در هم تنیده شده است. این فیلم از کلیشه های قابل پیش بینی اجتناب می کند و یک پیچ و تاب تازه و هیجان انگیز ارائه می دهد. نتیجه گیری به سادگی جادویی است و تا نقطه اشک درآوردن حرکت می کند. فیلم موفق می شود تا آکوردهای عاطفی عمیقی را لمس کند و شما را در مورد ارتباط بین این دو شخصیت که یکی انسان و دیگری حیوانی است فکر کنید. "Bakemono no Ko" es una película cautivadora que te sumerge en dos mundos aparentemente dispares، pero que encuentran un sorprendente lazo entre ellos. La trama sigue a Ren، un niño de nueve años، y a Kumatetsu، una figura imponente del reino de las bestias. Ambos personajes buscan algo que falta en sus vidas، y sus destinos se entrelazan de manera inesperada. La animación de la película se destaca por su singularidad, recordándome al concepto de "Chihiro" pero explorado desde una perspectiva diferente. La historia te atrapa desde el principio، sumergiéndote en las intrincadas calles de Shibuya y luego llevándote a un reino de bestias fascinante. Lo que realmente hace brillar a "Bakemono no Ko" es la conexión entre los dos protagonistas y como، a lo largo de los años، descubren que sus objetivos individuales están más entrelazados de lo que imaginaban. La película evita los clichés predecibles y ofrece un giro freesco y emocionante. El desenlace es simplemente mágico، conmovedor hasta el punto de provokar lágrimas. La película logra tocar fibras emocionales profundas, dejándote reflexionando sobre la conexión entre estos dos personajes, uno humano y el otro حیوانی

هرگز فکر نمی کردم این انیمه خوب باشد. وقتی آن را دیدم، متعجب شدم که انیمیشن، داستان و سبک هنری آن تا انیمه دوست داشتنی چقدر عالی است. شخصیت ها در این فیلم بسیار توسعه یافته بودند. وقتم را برای سرگرم کردنم تلف نکرد. این احساس بسیار شگفت انگیز و یک تجربه فوق العاده برای خانواده نیز بود. سبک هنری به خوبی با فیلم مطابقت داشت. این فیلم در سال 2015 اکران شد و هنوز هم ادامه دارد. با این گفته پایان خوشی داشت، اشک خوبی در چشمانم گذاشت. شخصیت‌های شگفت‌انگیز نیز وجود دارد که او از همه متنفر است، اما بعداً متوجه نفرت می‌شود، کلیدی نیست. طنز خیلی خنده دار است، من در صحنه های زیادی با صدای بلند خندیدم. من واقعاً دوست داشتم که چگونه سرعت زدن به خوبی انجام شد! صحنه های مبارزه در این فیلم واقعا دیدنی بود، اما شبیه چیزی نیست که با انیمه های اکشن محبوب همخوانی داشته باشد. اگر به توسعه دوستی با اکشن‌های برجسته و لحظات کمدی علاقه‌مند هستید، پس این چیزهایی است که باید ببینید، به غیر از تماشای آن به تنهایی، با خانواده بسیار خنده‌دارتر است.