Uchi no Shishou wa Shippo ga Nai

(این سفری است برای عاقل تر شدن و بالغ شدن از طریق هنر) من عاشق انیمه هستم اما احتمالاً این کار را نخواهید کرد اما اولاً من یک چیز را دوست دارم راکوگو این است که انیمه راکوگوی عالی ایجاد نکنم و ارتباط بین طبیعت و انسان وجود دارد. طبیعت و انسان و هنر وجود دارد پیوند هر شخصیتی غیر از هنرمند یا اجرا کننده به عنوان انسان‌ها نشان داده می‌شود، و شخصیت‌های اصلی ما بونکو، مامدا و ممکن است بونچو به‌صورتی نشان داده می‌شوند که طبیعت چگونه است. و هر دو احمق هستند و چون هر دو بسیار فقیر هستند متاسفند اما هر دو پر از پتانسیل برای عاقل تر شدن و بالغ شدن هستند. اما هر دو فکر می کنند که درست می گویند اما هر دو چیزهای بسیار مشابهی در خود دارند که کمی با دیگران متفاوت هستند اما این تفاوت آنها را بسیار متفاوت از یکدیگر می کند مانند: انسان‌ها حتی برای خودشان هم مضر هستند نه عاقل یا بالغ برای تصمیم‌گیری درست و حتی نمی‌دانند زیرا احمق و خودشیفته/خودمحور هستند. از طرف دیگر طبیعت بی گناه است نه عاقل یا بالغ برای تصمیم گیری درست، در نتیجه خشم در تصمیم گیری ها وجود دارد. اما همچنان طبیعت بسیار بهتر از انسان است چون انسان خودشیفته/خودمحور است اما طبیعت نیست + عمل/تصمیم گیری بر اساس خشونت مخربتر و مضرتر از پرخاشگری یا خشم است. هر دو نیاز به کمک دارند. درک و حمایت از فرد نیازمند برای کاهش بار احمق بودن او و اینجاست که هنر نقش بسیار مهمی دارد (من بعداً بعد از قسمت نهم متوجه شدم) شما می توانید از این رد شوید - از ابتدا نام راکوگو به دلایل زیادی وجود دارد، اولاً دوره زمانی که این انیمه تنظیم می شود و چگونه کل چیز ایجاد شده و به یکدیگر متصل می شود. در آن دوره راکوگو در انبوه مردم شهرت داشت و داستان‌های راکوگو در آن معنی داشتند (این فقط برای سرگرمی نیست) و از آنجا که این سفر عاقل‌تر و بالغ‌تر است بنابراین داستان به درک پیچیده (حتی برای بچه‌ها آسان‌تر) کمک می‌کند. موضوع‌ها به صورت گام به گام آموزش می‌دهند، گویی از اشتباه زندگی واقعی دیگران درس می‌گیریم بنابراین بله راکوگو به دلیلی آنجاست هنر عبارت است از عشق برای بهتر کردن مردم، حکمت برای گرفتن تصمیمات/اقدامات درست، درک عمیق برای تأیید واقعیت، ابدی که هرگز منسوخ نخواهد شد، وضوح برای کاهش تردیدها، سکون بدون هراس، حقیقتی است که همه ما به آن نیاز داریم و می خواهیم (چه کسی به دروغ نیاز دارد/می خواهد؟ کاوش/جستجوی خود و اطراف، پذیرش برابری و محدود نشدن (0 محدود نیست و بی نهایت/ابدی نیز محدود نیست یعنی 0 تا ابدی هنر است، اگر هنرش وجود داشته باشد) هنر به عنوان مجری یا هنرمند نشان داده می شود هنر طبیعت و انسانها را عاقل تر و بالغ تر می کند، اجازه ندهید مثل سابق به بیچاره های احمق ترحم کنند بنابراین در مورد 3 چیز است هنر طبیعت انسان بنابراین این داستان در مورد رابطه بین طبیعت و انسان است، اینکه چگونه هر دوی آنها هستند، چه پتانسیل هایی وجود دارد، چگونه آنها بهتر می شوند. طبیعت به عنوان شخصیت های اصلی ما نشان داده می شود: بونکو و مامدا و شاید بونچو انسان : همه شخصیت های دیگر به جز بازیگران و شخصیت اصلی هنر واسطه‌ای است که طبیعت و انسان را به هم پیوند می‌دهد (هنر شباهت‌هایی با هر دو دارد) و هنر فقط شکل/پتانسیل بالاتر هر دو را نشان می‌دهد: طبیعت و انسان. بنابراین هنرمند بودن به معنای بهتر بودن از طبیعت و انسان است: همه اجراکنندگان و هنر راکوگو خود شکل می‌دهند (هر دو نمایشگر هنر در انیمه هستند) شخصیت اصلی ما، مامدا، سفری را مانند تانوکی مانند شخصیت های احمق، کودکانه، بی گناه و تنها آغاز می کند و پس از ملاقات با بونکو، سفر برای هنرمند شدن را آغاز می کند. من عمداً از هنرمند استفاده می کنم (هنرمند موجود بالاتر از هر چیزی است زیرا هنرمند بودن به معنای فردی بالغ و عاقل با وضوح زیاد، درک عمیق و عشق است... که قبلاً در ابتدای این بررسی به آن اشاره کردم) زیرا همه آموخته ها نیستند. محدود به راکوگو مانند نمایش مردانه نیست، جالب بودن شما فایده ای ندارد، هنرمند نمی تواند جدی باشد و به همین ترتیب و در این سفر هنرمند شدن. همه چیز در مورد روابط بین طبیعت و انسان و کاوش در مورد چگونگی انسان و طبیعت است. ما همیشه چیزی در رابطه با جنبه های انسان یا جنبه طبیعت دریافت می کنیم مانند: همانطور که طبیعت انسان ها را دوست دارد، خشم و انسان ها پر از نفرت هستند، تشنه قدردانی هستند، آنها را شکست ناپذیر فرض کنید، با کمدی حدس می‌زنم که در مورد من کارساز بود زیرا گاهی اوقات بیشتر می‌خندم و گاهی کمتر، بنابراین فکر می‌کنم حداقل در مورد کمدی اجباری است. مشخصات: *طبیعت مقدس، پاک، واقعی، خشمگین، معصومیت و عشق و غیره است. *انسانها پرخاشگر، حرص، مادی گرا، خودشیفته، قدردان، مغرور، دارای اعتیاد، احمق، نفرت و عشق هستند. *هنر جاودانه، درک عمیق، بلوغ، خرد، وضوح، سکون، پذیرش، حقیقت و عشق و غیره است. بنابراین چیزهای زیادی در این انیمه وجود دارد اما همه چیز در این انیمه ارائه این 3 چیز است دوستش دارم 10 بهش دادم من داستان شخصیت های موسیقی را به خصوص از قسمت هفتم تا پایان دوست دارم یادگیری همه عالی هستند تولید به خوبی کار کرد نویسنده شگفت انگیز است زیرا همیشه چیزی در جریان است من دوست دارم توصیه کنم اما بنابراین انیمه فراتر از سرگرمی است بنابراین این انیمه را برای سرگرمی تماشا نکنید و مطابق با سرگرمی خود امتیاز ندهید BTW اگر انیمه یا معیارهای آن را نمی‌دانید، می‌توانید در رتبه‌بندی "-" را انتخاب کنید. (من نمی توانم در مورد دختران بامزه ای که کارهای زیبای انجام می دهند با معیارهای ترسناک قضاوت کنم باید ببینم که چقدر احساس سالم یا خوب بودن یا چیزی مربوط به دختران ناز در حال انجام کارهای ناز هدفی که از ابتدای سریال شروع شده است توجیه شده است یا خیر) صلح.

اگر از گروه‌های «4 دختر بامزه این کار را در یک باشگاه انجام می‌دهند» خسته شده‌اید، اما همچنان می‌خواهید یک نمایش آرامش‌بخش اما جالب برش از زندگی داشته باشید. این انیمه این کار را انجام خواهد داد. هر قسمت حول محور یادگیری شخصیت اصلی درباره راکوگو می‌چرخد یا اینکه چگونه بر چالش‌های ساده زندگی غلبه کند، دوست‌داشتنی است اما عمیق‌ترین نمایش در سراسر بلوک نیست. سبک هنری زیبا است، انیمیشن به خوبی ساخته شده است، موسیقی عالی است، و فضا پس از یک هفته طولانی کار عالی است. واضح است که مانند اکثر غربی ها چیزی در مورد راکوگو نمی دانم به جز اینکه نوعی داستان سرایی است، اما علاوه بر یک نمایش خوب، بعد از تیتراژ سریال کمی زمان می برد تا داستان ها را برای کسانی که می خواهند بدانند توضیح دهد. این یک شاهکار نیست، پیچیده نیست، اما زمان خوبی برای کسانی است که به دنبال آن هستند.