Nana

کاملاً دلخراش دوستی بین نانا و هاچی بسیار خالص است و به خوبی به تصویر کشیده شده است، در واقع ارتباط بین آنها بسیار بیشتر از یک دوستی معمولی است. اگرچه این بدان معنا نیست که آنها عاشق هستند. علاوه بر این، آنها را به عنوان همسرانی نشان می دهد که با یک ریسمان قرمز بسته شده اند، ایده سازگاری کامل در بسیاری از قسمت ها نشان داده می شود، نمونه های خوب این واقعیت است که نانا فقط جنبه واقعی و احساسی خود را در مقابل هاچی نشان می دهد و به او اجازه می دهد از او دلجویی کند. هر زمان که به آن نیاز دارد و این واقعیت که هاچی همیشه به نانا اطمینان می دهد و ایده های او را تشویق می کند، بنابراین هاچی فکر می کند که ملاقات آنها به دست سرنوشت ساخته شده است، در حالی که نانا فکر می کند که این چیزی بیش از یک تصادف خالص برای بهتر شدن نبوده است. دوستی آنها بر اساس وفاداری شدید است، هاچی می گوید که او حتی پنجاه سال صبر می کند تا نانا به او بازگردد و او را ببخشد. در عین حال، داستان آنها واقعیت و این واقعیت را برجسته می کند که شما همیشه نمی توانید همه چیز را داشته باشید، به ما نشان می دهد که برای به دست آوردن آنچه برای آن آرزو دارید، باید چیزهایی را نیز از دست بدهید و نباید اجازه دهید خود را تحت تأثیر ظواهر قرار دهید، زیرا ممکن است همچنین به معنای ربودن آزادی شماست و درون را مشخص نمی کند

نانا یکی از آن نمایش هایی است که من به شدت از آن متنفرم اما واقعاً می خواهم دوستش داشته باشم. من برخی از نقدها را می‌خوانم و تماشا می‌کنم و تقریباً احساس می‌کنم نمایشی کاملاً متفاوت از آنچه که آنها تماشا می‌کردند تماشا کردم. شخصیت‌ها در موقعیت‌های تا حدی بیش‌رئالیستی قرار می‌گیرند، جایی که چیزها و موقعیت‌هایی ممکن است اتفاق بیفتند، اما بسیار بعید هستند. ما دوست داریم ببینیم که این شخصیت‌ها چگونه به این مشکلات و پویایی‌هایی که با آن‌ها مواجه می‌شوند واکنش نشان می‌دهند و مهم‌تر از همه، به عنوان مردم رشد می‌کنند. متأسفانه این اتفاق به ندرت در نانا رخ می دهد. هاچی تمایل دارد به سرعت عاشق شود و در ثانیه ای که فرصت پیدا کند در مورد افراد تصادفی خیال پردازی می کند. او تجسم عشق زن جوان، اشتیاق، ساده لوحی و ناامیدی برای تایید خود از جنس مخالف را به تصویر می کشد. هاچی عاشق مرد مسن‌تری می‌شود که در نهایت منجر به دلشکستگی می‌شود، زیرا این رابطه کاملاً بالغ و عملی نبود (به معنای واقعی کلمه متاهل). او توسط یک فرد مسن تر برای رابطه جنسی مورد سوء استفاده قرار گرفت و تا اندکی پس از آن که با کسی ملاقات کرد که واقعاً می خواهد با او رابطه برقرار کند، بهبود نیافته است. فهمیدن اینکه عشق چندان ساده نیست، خیال‌پردازی‌ها و ایده‌آل‌های شما فقط می‌توانند شما را تا آنجا پیش ببرند، برای قرار گرفتن در چنین رابطه‌ای نیاز به عزت، ارتباط و تلاش است. از سوی دیگر، نانا عاشق کسی می‌شود که بسیار مسن‌تر از خودش (از نظر فنی قانونی) اما بسیار جوان‌تر از هر چیزی که هاچی تجربه می‌کرد. (همان گونه که پدران دخترشان با بزرگتر ترک دبیرستان ملاقات می کند، خالکوبی، بدون پول) او تصمیم گرفت که می خواهد رویای بزرگ شدن در سنگ را با دوست پسرش و دوستانش به اشتراک بگذارد. با این حال، وقتی دوست پسر او برای پیوستن به یک گروه تثبیت‌شده‌تر که در آن قراردادی با یک برچسب بسته شده است، همه چیز خراب شد. نانا از دوست پسر و رویاهایش می نالد اما در نهایت تصمیم می گیرد خودش به دنبال رویاهایش برود و می خواهد ثابت کند که رویاهایش متعلق به خودش بوده است. با این حال، اینجا بزرگترین مشکل سریال است. آنها هرگز واقعاً بزرگ نمی شوند شخصیت‌های نانا واقعاً به هیچ چیز بالغ نمی‌شوند، آنها فقط به نوعی زندگی‌شان را عوضی می‌کنند و تقریباً مسائل خود را به طور کامل فراموش می‌کنند. گاهی اوقات تقریباً کمیک است "هی، دوست پسری که من را رها کرد تا رویاهایش را در توکیو به عنوان یک ستاره راک دنبال کند، من می خواهم به آنجا بروم تا رویای خود را به عنوان یک ستاره راک در توکیو نیز دنبال کنم، تا حدی برای اینکه به او بی احترامی کنم و به او ثابت کنم. که بتوانم رویاهایم را دنبال کنم پس من برای اثبات همه اینها چه کار خواهم کرد؟ دوباره با او بخواب! باهاش ​​رابطه برقرار کن! و گاهی برای انجام همه این کارها، حرفه موسیقی ام را رها کن!» من شوخی نمی کنم، این کاری است که نانا انجام می دهد. خنده دار است که چگونه او وضعیتی را که در آن قرار دارد زیر سوال می برد و در یک نقطه اینگونه می گفت: «یک لحظه صبر کن، رویای من چه شد؟ حالا من در جای او هستم که مدام مورد سرزنش او قرار می‌گیرم» و تمام. او آن رشته فکر را ادامه نمی دهد، واقعاً به جایی نمی رسد. همه موضوع و تناقض را تصدیق می کنند، اما کاری از پیش نمی برند. آنها با نانا در مورد آن مقابله نمی کنند، نانا حتی دو بار در مورد آن فکر نمی کند و همه فقط به جلو می روند. این به معنای واقعی کلمه همه شخصیت های نانا هستند. آنها با یک نوع مسئله مواجه می شوند، عواقب آن را درو می کنند و هرگز واقعاً یاد نمی گیرند. شخصیت ها از این نظر تقریبا برای همیشه کودکانه هستند. خارج از توسعه شخصیت، چند "نقص" آشکار نیز در نمایش وجود دارد. اول از همه، همه مانند یک بیگانه خلال دندان ساخته شده اند. همه آن‌ها این بدن‌های لاغر دراز را دارند که مانند مردانی باریک و پیشانی‌های الاغ بزرگی هستند که سناتور آرمسترانگ را شرمنده می‌کند. نسبت بدن آنها بیشتر شبیه ویکتور ونبنیاما است تا انسان های واقعی. این بیشتر یک روند شوجو در دهه های قبلی انیمه مدرن بود که ما آن را می شناسیم. با این حال حتی الان هم مضحک به نظر می رسد. دوم اینکه موسیقی و تراک های آن به طرز دیوانه کننده ای تکراری است. به‌طور جدی نمی‌توانم بگویم چند بار صدای گیتار وحشتناک افتتاحیه اول در احمقانه‌ترین قسمت‌ها می‌نوازد. یا با استفاده از همان آهنگ درج، بارها و بارها. شما به من می گویید که گروه نانا، سنگ های سیاه، که حدود 3-4 سال است می نوازند، تنها توانسته اند یک یا دو آهنگ ارزشمند تولید کنند؟ مرد واقعاً کار سختی را که در رویای خود کشیده‌اید نشان می‌دهد درست نانا. ثالثاً مونولوگ های پایانی واقعاً آزاردهنده و تکراری هستند. به این معناست که بیشتر شخصیت‌ها طرز فکر و احساس خود را درباره اپیزود مرور می‌کنند، در صورتی که شما یک احمق بودید و در تمام مدت چیزی نمی‌فهمیدید. احساس می‌کردم با من مانند یک احمق یا یک کودک نوپا رفتار می‌شود، مثل اینکه از من انتظار نمی‌رود که تعارضات بین فردی اساسی انسانی مانند عشق یا عدم اطمینان را درک کنم. "نانا، من یک احمق بزرگ هستم که به افرادی که دوستشان دارم آسیب می زند. اما من آنقدر احمق بزرگ هستم که به هر حال به این کار ادامه خواهم داد." این سریال عمیق نیست و به خوبی به موضوعات بزرگسالان رسیدگی نمی کند. در بهترین حالت و حتی پس از آن هم سطح سطح است. نانا را تماشا نکن، یا تماشا نکن. من به شما پیشنهاد می کنم این کار را نکنید.

انیمه شاهکار بسیار مقدس تا اینجای کار....... این انیمه باعث شد دیدگاه/دیدگاهم را نسبت به دنیای بیرون و به خصوص دنیای پانک که در خیابان های فرعی یا هرجای دیگر می توانید ببینید تغییر دهم، در ابتدا فکر کردم زشت است. و تحت تاثیر کثیف، بی ادب و غیره. نمی خواهم بیشتر بگویم، اما صادقانه بگویم، قبل از تماشای نانا اینطور فکر می کردم، اما بعد از تماشای این، دوباره فکر کردم، چقدر خوب است، می خواهم رن، دوست و شین باش، معلوم می‌شود که پشت زندگی‌ای که فکر می‌کردم تاریک، تاریک، کثیف و غیره است که واقعیت‌های من را تغییر داد و دوباره در پشت آن فکر کردم، همه چیز ویژگی‌های خاص خود را دارد و معلوم می‌شود که مبارزه است. عزم وجود دارد، توانایی وجود دارد، استعداد و همه چیز در NANA وجود دارد، این لحظه ای است که من بیشتر از همه دوست دارم وقتی نانا در قطار با نانا ملاقات می کند و در اوج زمانی که نانا کماچی باردار است، درام اینجا واقعاً یک شاهکار است. این چیزی است که من می توانم هنگام تماشای NANA احساس کنم من تازه دارم مرورش میکنم با اینکه از سال 2016 تماشاش کردم LOLz هاهاها