Koi wa Futago de Warikirenai

این انیمه گیج کننده است اما شما نمی توانید از آن دور نگاه کنید و می خواهید بیشتر در مورد آن بدانید، و من مطمئن نیستم که این چیز خوبی است یا بد و من احساس می کنم تا زمانی که کامل نشود متوجه نمی شوم. برای قرار دادن آن در یک زمینه دنیای واقعی، مانند این است که با یک تصادف رانندگی بین یک لادای اتحاد جماهیر شوروی که با برچسب‌های طرفدار آمریکا نقاشی شده بود و یک کامیون سیرک پر از زرافه که توسط یک باربر آمازون کشیده می‌شود، برخورد کنید. هیچ کدام منطقی نیست، با این حال شما به تماشای آن ادامه می دهید تا بفهمید دقیقا به کجا می رود. از نظر بصری این داستان بالاتر از حد متوسط ​​است، با برخی جزئیات دوست داشتنی در پس زمینه و شخصیت های زیبا. عبارات و عواطف به تنهایی احتمالاً به سمت شگفت انگیز می روند. به خصوص برخی از ناز در افتتاحیه. اگر هیچ چیز دیگری نباشد، افتتاحیه این انیمه هم لذت صوتی و هم تصویری است. این یک صدای بلند است. از نظر شخصیت، پاراگراف اول را ببینید. فکر می‌کنی شخصیتی را می‌شناسی و ناگهان، اوه، تعجب، چه پیچشی. گاهی اوقات این امر بیهوده است، در برخی مواقع کاملاً درگیر چیزی ناراحت کننده در داستان/علائق شخصیت است. اگر از انیمه‌ای که شما را جذب می‌کند و باعث می‌شود سوال کنید که چرا هنوز هم آن را تماشا می‌کنید مشکلی ندارید، این انیمه را حتماً سه قسمت را امتحان کنید. با این حال، هشدار می‌دهید، اگر از انیمه‌هایی که ناامیدکننده هستند و در داستان سرایی‌شان کاملاً غیرخطی هستند متنفر هستید (مخصوصاً قسمت اول، که به نظر می‌رسد در ترتیب صحنه‌ها به اندازه‌ی Pulp Fiction پراکنده بود)، پس این را هم انتخاب نکنید. از قسمت اول درست مانند یک تصادف اتومبیل، شما نمی توانید به دور نگاه کنید.

عصبانی، ناراحت کننده این است که همین الان زمین می خوردم. هنر آنقدرها هم عالی نیست که باعث شود احساس شخصیت به اندازه یک رامکام سرزنده نباشد. طرح داستان حتی بدتر است. برای چند قسمت اول، داستان واقعاً بهم ریخته است و واقعاً فنجان چای من نیست. این طرح معنایی ندارد و توسعه شخصیت واقعاً بد است، به خصوص مولوی در قسمت اول با تصمیمات مشکوک. تنها چیزی که در این نمایش خوب است دختر نائومی با شخصیت واقعا خوب است (نه به این دلیل که من اوتاکو یا آنتینگ را دوست دارم lol) وقتی وارد رامکام درام می‌شویم، یا خیلی خوب است یا خیلی بد. در این مورد می‌توانم بگویم دومی است.

در حال حاضر، هنوز از احساسم نسبت به سریال مطمئن نیستم، زیرا نمی‌توانم تشخیص دهم که قرار است سریالی بی‌مصرف باشد که به‌طور کامل فاقد خدمات طرفداران باشد یا یک رمان عاشقانه. مفهوم این است که شما دو خواهر دوقلو دارید که هر دو عاشق پسری هستند که از 5 یا 6 سالگی در همسایگی زندگی می کند. بالاخره یکی از او اعتراف می کند و شروع به قرار می کنند. جالب: مانند یک رام کام استاندارد است، اما ما مستقیماً به اعتراف می پردازیم. داستان تمام شد... درست است؟ بدیهی است که نه. پسر بچه به خاطر اینکه اولین لاک‌پشتی است که در خط پایان قرار گرفته است احساس گناه می‌کند، بنابراین پسر را رها می‌کند و به او می‌گوید که خواهرش را بخواهد، حتی اگر او کاملاً عاشق او است. بنابراین، پس از کمی تحریک از پسر بچه، پسر همسایه از دوقلو دیگر، دختر دختر پرمدعا، می خواهد. بنابراین اکنون پسر همسایه در تنگنا قرار دارد زیرا او هنوز به پسر بچه نرسیده است، اما اکنون با دختر دختری قرار می گیرد (که به نظر می رسد او قبلاً از پسر همسایه هنوز تلفن پسر بچه را آویزان کرده است) در حالی که پسر بچه به طور ناخواسته در حال آویزان شدن است. مطمئن شوید که تنش جنسی بین او و پسر همسایه همچنان بالاست. بله، توضیحات من ناچیز است، اما این به این دلیل است که از نظر مفهومی این به نظر دنباله‌دار Domestic Girlfriend است، اما اینطور نیست. این سریال یک رویکرد کند سوز و جدی برای علوفه اپرا است. با این حال، آنها هنوز دلیل دوقلو بودن دختران در مقابل بهترین دوستان را توجیه نکرده اند. پسر همسایه عمدتاً یک لوح خالی است: او مهربان و باهوش است، اما هنوز از نظر شخصیتی نمی توان از آن صحبت کرد. آنها یک شخصیت جانبی را راه اندازی کرده اند که مشخصاً قرار است به اندازه پسر همسایه برای دختران دختر خوب یا حتی بهتر از آن مناسب باشد، و در حال حاضر کاملاً اعتراف کرده است که به دختران علاقه داشته است/ دختر تامبوی دوستی دارد که مدام او را تحت فشار قرار می دهد تا پسر همسایه را از دختر دختر بدزدد، مثل اینکه او فقط یک جایزه است که باید در اطرافش رد شد تا زمانی که همه فرصتی برای نگه داشتن آن پیدا کنند. همه اینها علوفه خالص برای یک آتش سوزی شگفت انگیز در زباله دانی است، اما به شدت جدی تلقی می شود، که من با جدی گرفتن آن مشکل دارم. خوشبختانه، این سریال خالی از "امگ... که مثل یک بوسه غیرمستقیم خواهد بود" یا "من برای شما ناهار آوردم چون به طور تصادفی زیاد درست کردم: این به این دلیل نیست که شما را دوست دارم یا هر چیز دیگری" یا هر ترفند دیگری که بیش از حد انجام شده است. . با جدیت طراوت‌آمیز با تمایلات جنسی نوجوان برخورد می‌کند: نباید شش ماه طول بکشد تا یک زن و شوهر پانزده ساله دست در دست هم بگیرند و یک سال بعد از آن ببوسند. من واقعاً از این واقعیت خوشم می‌آید که زندگی ایده‌آل استاندارد یک نوجوان ژاپنی که در داستان‌های عاشقانه نوجوانان رایج است، به ما ارائه نمی‌شود. اگر این رویکرد آهسته سوزاندن را ادامه دهد، این فقط یک دسته از نوجوانانی است که به ناف نگاه می کنند و به عنوان یک فکر جدی ظاهر می شوند. اما اگر خط را با دقت طی نکند، بدون T&A به دوست دختر خانگی تبدیل می شود که غیرقابل تحمل خواهد بود. بنابراین در حال حاضر، من با احتیاط این یکی را در فهرست تماشا نگه می‌دارم، اما اگر چیزی به زودی ضریب درام را بالا نبرد، فکر می‌کنم آن را کنار می‌گذارم.