Du Shi Gu Xian Yi

دو شی گو شیان یی با این چیدمان جذاب شروع می شود - شهری مدرن پر از اسرار باستانی، جایی که شخصیت اصلی به دنیایی از هنرهای فراموش شده و قدرت های پنهان برخورد می کند. آن حال و هوای کلاسیک ماهی خارج از آب را دارد، با قهرمانی که در آسمان‌خراش‌ها و مترو حرکت می‌کند در حالی که با نیروهای اثیری دست و پنجه نرم می‌کند که می‌توانند یک بلوک را در چند ثانیه تسطیح کنند. سرعت شروع به کندی می‌کند و با شکل‌گیری اتحادها و ظهور خیانت‌ها، تنش ایجاد می‌کند، اما درست زمانی که فکر می‌کنید همه چیز به دسیسه‌های ظریف و معضلات اخلاقی مربوط می‌شود، بم - پسر ما این انرژی خام و انفجاری را باز می‌کند که یک زد و خورد کوچه‌ای آرام را به فاجعه‌ای تمام عیار تبدیل می‌کند. و صحبت از برخورد هاله ها در مسابقات حماسی، غیرممکن است که شباهتی به هجوم آدرنالین مطلق Dragon Ball Z نداشته باشیم، جایی که روح تسلیم ناپذیر گوکو با غرور وجتا در نبردهایی برخورد می کند که معنای فشار دادن به محدودیت های انسانی (یا Saiyan) را دوباره تعریف می کند. از لحظه‌ای که اولین موج Kamehameha به یک Galick Gun برخورد می‌کند، DBZ فقط سرگرم نمی‌شود. چیزی ابتدایی را شعله ور می کند، یادآوری این که قهرمانی واقعی در لحظات آرام نیست، بلکه در غرش های رعد و برقی است که در مناظر متلاشی شده طنین انداز می شود. حماسه سلولی؟ یک استاد کلاس در افزایش مخاطرات - گوهان به عنوان نیروگاه بی میل بالا می رود، خشم پنهان او می جوشد تا زمانی که در شعله ای طلایی فوران می کند که شما را بی نفس می گذارد و در حالی که عرصه زیر بار قدرت خالص و فیلتر نشده فرو می ریزد، روی صفحه فریاد می زند. سپس ظلم یخی فریزا بر نامک است، آن شرور از نظر کیهانی آنقدر بی رحمانه که هر مشتش را مانند شورشی علیه خود ستارگان احساس می کند، با تبدیل گوکو به سوپر ساییان نه تنها یک درخشش، بلکه یک تغییر لرزه ای در تار و پود کیهان. آنچه DBZ را فراتر از انیمیشن صرف می کند، قلب آن است - اینها فقط دعوا نیستند. آن‌ها سمفونی‌های رشد هستند، که در آن‌ها سخت‌کوشی کریلین یا پدر شدن بی‌میل پیکولو، رشته‌های عاطفی را در میان هرج و مرج می‌بافند. قوس Buu آن را با آن پوچی وحشی پوشیده از آب نبات می پیچد که تبدیل به مرگ می شود، رستگاری فداکارانه Majin Vegeta سخت تر از هر بمب روحی برخورد می کند. مطمئناً ناقص است - قسمت‌های پرکننده مانند یک شلاق دم به صورت کشیده می‌شوند، و مقیاس قدرت به اندازه‌ای پوچ می‌شود که واقعیت را مخدوش کند - اما این جذابیت است، یک ترن هوایی از هیاهو که شگفتی دوران کودکی و نوستالژی بزرگسالان را در یک بسته انفجاری به تصویر می‌کشد. به همین دلیل، Dragon Ball Z امتیاز 9.5/10 را دریافت می‌کند—نقص و تمام اینها، این فانتزی قدرت نهایی است که همچنان شما را وادار می‌کند فردا سخت‌تر تمرین کنید.