Cello Hiki no Gauche (1982)

فیلمی کاملاً زیبا در مورد یک نوازنده که دوباره اشتیاق خود را زنده می کند. داستان به خودی خود جدید نیست (و نه در سال 1982)، اما تحویل کاملاً درخشان است. موسیقی متن و کارگردانی هنری در بالاترین سطح قرار دارند، که منطقی به نظر می رسد زیرا فیلمی است در مورد یک موسیقیدان، زیر برچسب گیبلی، و ذهن میازاکی پشت آن. فیلم بسیار ساده، بسیار سرراست است، با این حال ما بلافاصله از همان ثانیه اول جذب می‌شویم و سخت است که سوار آن نشویم، زیرا می‌بینیم که گوچه با اشتیاق و احساساتش دوباره ارتباط برقرار می‌کند و همه شخصیت‌های مختلف را می‌بینیم. به دیدار او در سفر موسیقی بیایید. قطعاً هم به نوازندگان و هم به غیر موسیقیدانان توصیه می شود. من احساس می‌کنم که می‌تواند در بسیاری از سطوح بدون در نظر گرفتن پس‌زمینه شما قابل ارتباط باشد، و حداقل، فیلم زیبایی است.

قبل از اینکه استودیو گیبلی به طور رسمی در سال 1985 تشکیل شود و بعد از اینکه میازاکی قلعه کالیوسترو را در سال 1979 کارگردانی کرد، تاکاهاتا در سال 1982 فیلم Gauche the Cellist را کارگردانی کرد. این فیلم با مدت زمان تنها یک ساعت، بهترین فیلم پاپ-این (مرجع vhs) برای آن روز است که شما فقط نمی توانم در مورد آنچه تماشا کنیم به توافق برسیم. در این فیلم گوچه، یک نوازنده ویولن سل حضور دارد، و به هر حال رهبر ارکستر از نواختن خود در حین تمرین بسیار ناامید شده است، آنقدرها هم یک نوازنده عالی نیست. در حالی که کنسرت بزرگ نزدیک است، گوچه باید بازی خود را افزایش دهد وگرنه خطر ناامید کردن همه را دارد. با انگیزه ای که در کنار اوست، به خانه ی کوچک و تنهای کوچک خود برمی گردد و شروع به تمرین می کند. هر شب همزمان، حیوان متفاوتی از او بازدید می‌کند، که به نوبه خود به او کمک می‌کند تا تکنیک‌های مختلفی را به او آموزش دهد که در نهایت باعث بهبود بازی او می‌شود. یک داستان خوب که اساساً در قالب موسیقی روایت می شود. اگر هنوز حدس زده نشده باشد، موسیقی این انیمه فوق العاده است. به نظر می رسد موسیقی کلاسیک قدیمی با رنگ آمیزی و سبک هش کردن قدیمی هنر مطابقت دارد و کاملاً ترکیب می شود. بسیاری فکر می کنند که این هنر قدیمی است، اما در برخی واقعیت ها به سادگی منحصر به فرد و متفاوت است. Gauche the Cellist واقعاً بیننده را در طول هر یک از اجراهای گوچه روی صندلی تماشاچی می نشاند. یک تکنیک متفاوت، کمی طنز، فقط یک داستان واقعا ساده و زیبا که آرامش را به دنیای انیمه می آورد.