Boku no Tsuma wa Kanjou ga Nai

ایده عشق بین انسان و ماشین چیز جدیدی در داستان نیست. حتی وقتی فقط به انیمه نگاه می کنید، می توانید به یکی از اولین سری های موجود اشاره کنید. Astro Boy با پدری عزادار شروع می‌کند که پسری مکانیکی را خلق می‌کند تا جایگزین پسرش شود که به طرز غم‌انگیزی در یک تصادف رانندگی جان خود را از دست داد. این سؤال که «اگر عشقی به این شکل واقعاً تحقق یابد» از زمانی که انسان‌های مکانیکی در تخیل نویسندگان در سراسر جهان وجود داشته‌اند در ذهن ما بوده است. بسیاری از داستان‌ها نشان می‌دهند که روباتی در حال یادگیری عشق ورزیدن است، اگرچه اغلب نیاز است که ربات ابتدا تغییر کند و انسان‌تر شود. عروسک چوبی کوچک ابتدا باید به یک پسر واقعی تبدیل شود، سپس می توانیم او را بپذیریم و او را به عنوان یکی از خود ببینیم. این با داستان رایج یک دختر عصبی منعکس می شود که قبل از اینکه بتواند توسط ستاره خوش تیپ فوتبال دوست داشته شود، باید عینک خود را بریزد، موهایش را رها کند و قسمت های "زشت" خود را بریزد. دلیلی وجود دارد که این طنز خسته بیشتر توسط حساسیت های مدرن مورد تمسخر قرار گرفته است. تغییر، به خودی خود، در یک داستان عاشقانه بد یا غیرمنتظره نیست. این نادرست است که بگوییم یک شخص وقتی عاشق است تغییر نمی کند. همانطور که میم نمادین شامل مخمل خواب دار گارفیلد که مدت هاست دوستش داشته است که پس از سال ها در دست گرفتن تاب خورده و تغییر شکل داده است، نوشته شده است: «دوست داشتن، باید تغییر کرد». این برای همه ما صادق است. این یک چیز دیگر است که بگوییم ابتدا باید خودمان را تغییر دهیم و هویت خود را رها کنیم تا در وهله اول حتی لایق آن عشق باشیم. این داستان رویکرد متفاوتی دارد. در این جهان روبات های پیشرفته از قبل وجود دارند، دره عجیب و غریب قبلاً تسخیر شده است. ماشین های برتر ساخته شده اند تا به عنوان انسان دیده شوند با پوستی نرم و شخصیت های واقع بینانه در خیابان ها راه می روند. صریح به ما گفته می شود که مردم خرید این ربات ها را برای ایفای نقش های خانوادگی انتخاب می کنند. صرف نظر از اینکه مستقیماً به ما نشان داده می شود، به راحتی می توانیم باور کنیم که عشق بین انسان ها و این "سوپرمیناها" می تواند وجود داشته باشد. اما اینجا ما مینا، مینای همیشگی خود را داریم. یک مدل پایه بسیار محدود که فقط برای پخت و پز طراحی شده است. بدون پوست واقع گرایانه، بدون چهره احساسی، به ظاهر هیچ احساسی در پشت صدای سرد یکنواخت او وجود نداشت. واقعاً ماشینی که هرگز برای دوست داشتن ساخته نشده است. و با این حال، با وجود همه چیز، او به همان اندازه دوستش دارند. سوال "آیا عشقی که مینا نشان می دهد واقعی است یا فقط یک تقلید؟" ممکن است هرگز پاسخ داده نشود اما این مهم نیست. بدون توجه به عیوب او، بدون توجه به کمبودهایش، او همیشه لایق عشقی است که به او نشان داده شده است. اگر این برای او صادق است، پس شاید برای ما هم صادق باشد.

این انیمه قطعا ارزش دیدن را دارد. من خیلی از خودم را در قهرمان ربات دیدم. من هم مثل او اغلب احساس می‌کنم که دنیا را کاملاً درک نمی‌کنم و زندگی‌ام را تصادفی می‌گذرانم. بسیاری از احساسات برای من دور از دسترس به نظر می رسند، و تجربه ای در تعامل با مردم ندارم. به همین دلیل است که این داستان عمیقاً در من طنین انداز شد. Boku no Tsuma wa Kanjou ga Nai موضوعاتی را بررسی می‌کند که معمولاً در نمایش‌های محبوب مطرح نمی‌شوند. این کتاب به رابطه بین یک انسان و یک اندروید می پردازد و سؤالاتی در مورد هویت شخصی، احساسات و تعامل اجتماعی ایجاد می کند. این نوع داستان‌ها می‌توانند واقعاً تأثیرگذار و قابل تأمل باشند، و ما را وادار می‌کنند تا به آنچه که ما را انسان می‌سازد و اینکه چگونه عشق و ارتباط را درک می‌کنیم، فکر کنیم. چیزی که من به خصوص تاثیرگذار یافتم، شیوه ای است که انیمه عشق را به تصویر می کشد. عشق را به عنوان یک نیروی پیچیده و مرموز نشان می دهد، چیزی که می تواند عمیقاً حتی در غیاب احساسات سنتی احساس شود. این حساسیت وجود دارد که چگونه تغییرات کوچک یا کلمات می توانند بر شخصیت ها تأثیر بگذارند. این ظرافت و رمز و راز باعث می شود انیمه نه تنها روایتی درباره عشق باشد، بلکه بازتابی از تجربیات و ارتباطات عاطفی خودمان باشد. برای من، این انیمه جوهر آنچه را که عشق واقعی ممکن است باشد به تصویر می‌کشد - یک راز بزرگ که به طور کامل فاش نشده است. این تصویر ظریف از احساسات و روابط است که «Boku no Tsuma wa Kanjou ga Nai» را به تجربه ای خاص و به یاد ماندنی تبدیل می کند.

لطفا وقت خود را از هدر دادن این انیمه صرفه جویی کنید!! عشق ممنوع به زمان، مکان، سن، سرنوشت، مرگ و طبیعت برای همه رایج و آشناترین است. در قرن بیست و یکم، مردم واقعاً به عشق ممنوع به فناوری علاقه مند شدند. واضح است که محتوای خوبی در این زیرژانر وجود دارد، اما "همسرم هیچ احساسی ندارد" رقت انگیزترین آنهاست. داستان یک وسیله آشپزخانه که توسط مردی میانسال که نه تا هفت کار می کند خریده است. به طور کلی، این خلاصه داستان است. این به این دلیل نیست که به عنوان رقت انگیز برچسب خورده است. دلیل آن قهرمان مرد (تاکومی) بود. او واقعاً ترسناک است و من اصلاً اغراق نمی کنم. یعنی با اینکه در قسمت اول بیش از یک بار اشاره کرد که او (مینا) یک لوازم آشپزخانه است، پس چرا شاخ می شوید؟! به معنای واقعی کلمه، با صدای بلند گفت: "من احساس می کنم خیلی شاخ هستم." خیلی ترسناکه حتی یک وسیله آشپزخانه هم به او نگاه می کند، lol. در مورد آینده نمی دانم، اما تا اینجای کار واقعاً چیزی فراموش نشدنی بود. علاوه بر این، رفیق، چیزهای دیگر به اندازه کافی خوب بود. انیمیشن ها نیز قابل توجه بودند. صادقانه بگویم، این بیش از حد کافی است. VA یا OST برای یک انیمیشن متوسط ​​به اندازه کافی خوب است. اما استراحت زباله است. نه چیزی برای تماشا، نه چیزی برای لذت بردن به جای یک بازنده میانسال رقت انگیز که هیچ امیدی ندارد. یه لعنتی با سواد